Wéris is lid van de vereniging van Mooiste Dorpen van Wallonië. Het dorp verdient een bezoek vanwege de goed bewaarde dorpsarchitectuur, de romaanse St-Walburge kerk uit de 11e eeuw en de pittoreske en typische streekwoningen. De wandeling trekt door bossen en velden tussen de Famenne en de Ardennen, en biedt enkele mooie uitzichtpunten op het agrarische landschap en de vele megalithische overblijfselen. Onderweg ontdekt u enkele rotsen en rotsblokken waar een legende aan verbonden is zoals de ‘Haina Steen’ en het ‘Duivelsbed’.
Afstand: 7 km.
Tijd: 2u00.
Graad: Licht.
Type: Rondwandeling.
Gps Track: Ja.
Routebeschrijving: Ja.
Rolwagen: Niet geschikt.
Hond: Aangelijnd toegelaten.
Totale stijging: 173 meter.
Aard: Verhard en onverhard.
Markering: Blauw kruis en geel kruis 2.
Wandelschoenen aanbevolen.
Advertentie.
Tussen de Ardennen en de Famenne.
De wandeling gaat over een verharde weg tot een pad dat verder gaat langs een met hagen afgezette veldweg door weiden. Aan de rand van het bos verwijdert het parcours zich even van de route en volgt een pad naar het megalithisch monument de Haina Steen waar men een mooi uitzicht heeft. Daarna gaat het naar het mysterieuze Duivelsbed. Vervolgens gaat de wandeling door een mooi gemengd bos naar een braakland dat bezaaid is met heide en struiken en via door de met hagen afgezette velden tot aan de kapel Pas-Bayard. Van de kapel gaat het langs een verkeersluwe asfaltweg terug naar het vertrekpunt.
Download PDF voor routebeschrijving.
POI 1 - Megalieten van Wéris.
De dolmen van Wéris was reeds rond 1850 een gekend monument. De Belgische Staat kocht het in 1882 aan voor de som van 1200 BEF. Opgravingen gebeurden vanaf 1888, maar slechts in het begin van de jaren tachtig van de twintigste eeuw begonnen de meer wetenschappelijke opgravingen met François Hubert, archeoloog aan de "Service National des Fouilles". De dolmen van Wéris heeft een noord-noordoostelijk oriëntatie. De totale lengte is 10,80 m. Deze bestaat uit een rechthoekige grafkamer en een kort, onoverdekt voorportaal. De kamer wordt door 4 draagstenen ingesloten, waarop 2 dekstenen liggen die het dak vormen. Een van die dekstenen weegt zo'n 30 ton! Menhir A met z'n 2,84 m hoog zou best een indicatiemenhir kunnen zijn. Deze zou dus dienen om de plaats aan te duiden. De twee toegangsstenen met een van bovenaan uitgewerkte halfronde opening, worden door twee rechtopstaande stenen op hun plaats gehouden. Het voorportaal wordt door twee liggende stenen afgebakend. Achteraan ligt een grote steen, waarom die er ligt blijft nog een mysterie. François Hubert, archeoloog, acht het best mogelijk dat de glooiing ten oosten van de dolmen in de tijd van de megalieten bouwers tot voorbij de dolmen reikte. Zo zou het monument waarschijnlijk met een aarden dekheuvel bedekt geweest zijn. De veldweg ten oosten van de dolmen ligt op dezelfde plaats, maar wel een beetje hoger, als waar de Gallo-Romeinse heirbaan door de velden liep. Deze weg wordt vandaag nog steeds Romeinse weg genoemd. Opgravingen in en rond de dolmen van Wéris leverden enkele voorwerpen op uit het neolithicum (de nieuwe steentijd), uit de ;overgang tussen de steen- en bronstijd, alsook uit de Gallo-Romeinse tijd. De gevonden menselijke bot- en tandrestanten bewijzen dat dit monument in het neolithicum door meerdere individuen, jong en oud, als graf gebruikt werd. Gevonden artefacten van de neolithische Seine-Oise-Marnecultuur van de dolmen bouwers zijn o.a. vuursteenafslagen, pijlpunten, een schrabber, een deel van een klopsteen van groene fylliet, een deel van een gepolijste bijl. Dat deze megalithische graven tijdens de klokbekercultuur uit de overgang tussen steen- en bronstijd werden hergebruikt, tonen ons de gevonden potscherven van het type All-Over-Ornamented bekers, voorlopers van de klokbekercultuur. Uit de Gallo-Romeinse tijd dateren de in de nabijheid gevonden muntstukken en potscherven.
Huis van de Megalieten.
www.megalithes-weris.be.
