De bossen van Waterbloem vormen een afwisselend bosgebied met landbouwgronden, bosjes, moerassen en graslanden. Het gebied was tot omstreeks 1850 een groot moerasgebied. Het gebied De Kleine Moost maakt deel uit van de zogenaamde Peelrestanten. De Kleine Moost is ontwaterd nadat de turf was gewonnen. Later is het gebied op de hogere delen met naaldbossen beplant. In de lagere delen is ook getracht de grond te bebossen, maar vanwege de natte situatie is dit nooit goed gelukt. Recent is een deel van het gebied opnieuw ingericht. Via de Noordervaart gaat de etappe naar Meijel. Napoleon liet in 1808 een aanvang maken met het graven van de Noordervaart, toen de noodzaak wegviel zijn de graafwerkzaamheden stopgezet. In 1853 heeft Rijkswaterstaat het kanaal bevaarbaar gemaakt ten behoeve van turfwinning in de Peel. Na verlaten van Meijel gaat de etappe via het Simonshoekse bos, een klein gevarieerd bosgebied, naar het Nationaal park De Groote Peel. De Groote Peel is een prachtig wandelgebied met een rijke natuur. Het voormalige hoogveengebied heeft ook een bijzondere geschiedenis, waarvan nog veel sporen in het veld te zien zijn. De historie van de turfwinning en ander gebruik van het veen leeft ook nog voort in de vele veldnamen. Veldnamen zoals 't Eeuwig Leven, Aan 't Elfde, De Pijp, Koe-uier en Lumme buske zijn enkele van de vele veldnamen in dit gebied. Elk van deze namen zeggen iets over het betreffende stukje peel, zoals 't Eeuwig Leven. Op deze plek heeft ooit een herberg met die naam gestaan.