Landhorst heeft zijn naam te danken aan de zandruggen in het landschap, die zijn overgebleven nadat het veen was afgegraven voor turf. Dergelijke verhogingen worden 'horsten' genoemd. Direct na verlaten van de Landhorst gaat de etappe door het Sint Anthonisbos. Het Sint Anthonisbos heeft een mooi gevarieerd landschap van bos en heidevelden met jeneverbesstruiken en vliegdennen. Op de heide grazen Kempische heideschapen en Schotse hooglanders. In het heidegebied de Ullingse bergen zijn nog enkele stukken zandverstuiving. Aan de rand van het gebied gaat men over een zes tot acht meter hoge randwal, in het verleden is deze wal door de boeren opgeworpen om het overstuiven van de akkers te voorkomen. Bossen hout, aanplant van eiken en graafwerk hebben uiteindelijk geresulteerd tot deze zes tot acht meter hoge wal. Na verlaten van de uitgestrekte Sint Anthonisbos gaat de etappe door de voormalige Wanroijse Peel. Dit gebied heeft op het gemeentebos Wanroij en enkele kleine stukjes bos na een agrarische bestemming gekregen. De etappe gaat slingerend door het gemeentebos Wanroij en de kleine stukjes bos richting Wilbertoord.