Piepers en trekpaarden, daar waren de Axelaars om bekend. De inwoners worden ook wel ‘erpelkappers’ genoemd, omdat ze de akkers afstruinden naar achtergebleven aardappels. In menig Axels huishouden hangt nog een schilderij van een trekpaard of herinneren medailles in laadjes aan kampioenspaarden. Het ommetje start bij knooppunt 44 aan de Kanaalkade. Op de middenberm staat een standbeeld van het Zeeuws trekpaard, als eerbetoon aan de trouwe arbeidskracht. Paardenliefhebbers waren teleurgesteld toen het beeld werd onthuld; vanwege geldgebrek was het kleiner dan gedacht. Axel leefde van de landbouw. Het vestingstadje had het in de Tachtigjarige Oorlog zwaar te verduren, maar het besluit van Prins Maurits om het land van Axel onder water te zetten, bracht Axel ook veel goeds. Door de overstromingen werd het land bedekt met slib. De vruchtbare kleigrond bracht boeren veel welvaart, getuige de monumentale boerderijen en schuren in de omgeving. De meeste paarden werden in de Tweede Wereldoorlog opgeëist door de Duitsers of getroffen bij bombardementen. Paarden zie je nu vooral op de manege. Op zaterdagen is nog wel altijd de markt. Al is het loven en bieden op de mooiste bilpartij verleden tijd. Het trekpaard op de Kanaalkade kijkt uit op de Kleine Kreek.Hier lag tot de jaren zeventig het zwembad, en liep nog vroeger, het zijkanaal naar Hulst. Algauw sla je rechtsaf het bos in, over een idyllisch bruggetje naar knooppunt 45. De route door de woonwijk Zonnemare naar knooppunt 46 komt uit op de Eerste verkorting. Die heet zo omdat het voor de boeren een kortere route was. In de volksmond heette het rondje via de Langeweg en Kinderdijk ook wel “Ward Velent”, naar zijn huiskamercafé aan het eind van de Verkorting. Langs deze weg staat nu, behalve aardappels en tarwe, reusachtige miscanthus, een gewas dat soms olifantengras wordt genoemd. Even verderop, een veld met bruine bonen. Drogen gebeurde vroeger op ruiters op het land. Bij een oprit van een boerderij ga je dwars door het bos richting knooppunt 49. Langs het pad naar knooppunt 47 staan vele orchideeën en ligt de Put van Emmery, waar familie nijlgans traag door het water zwemt. Op de ijsbaan vlakbij knooppunt 69 wordt tegenwoordig vaker gevist dan geschaatst. Bij de ruim 60 meter hoge watertoren klim je de trap op naar knooppunt 77, en ga je een stukje richting 66 het natuur- en recreatiegebied Smitschorre in. Net voor de Justaasweg kies je voor de korte route de helling af naar beneden of neem je naar rechts de langere route voor een kijkje in het kunstbos en het natuurspeelbos. En via de Kinderdijk terug naar de start. De watertoren, museum Het Warenhuis en de stadsmolen bewaren we noodgedwongen voor de volgende keer.