Het ommetje in Koewacht is eigenlijk een gouwe ouwe. Het kwam er enkele jaren geleden, dankzij de inwoners van Koewacht. Het startpunt bij de katholieke kerk op het Kerkplein is ideaal om de auto neer te zetten, stevige wandelschoenen aan te trekken en het informatiebord bij knooppunt 31 te bestuderen. Draai je je om, dan sta je oog in oog met het beeld van de Zwingelaar, een eerbetoon aan de vlasbewerker van begin vorige eeuw. Voor deze gelegenheid is het ommetje een paar honderd meter uitgebreid richting knooppunt 47 en Belgisch Koewacht. Op de grens lag in de Eerste Wereldoorlog de dodendraad. De route gaat terug over de Nieuwstraat via knooppunt 31 naar knooppunt 23. Omstreeks 700 na Christus woonden er al mensen op de dekzandrug uit de laatste ijstijd. De rust nu maakt het lastig voor te stellen dat sindsdien vele oorlogen rond Koewacht werden gevoerd. Koewacht was in 1914 de plek waar 55.000 Belgische vluchtelingen voet zetten op Nederlandse grond. Zelfs na de Tweede Wereldoorlog bleef Koewacht niet gespaard. In februari 1945, vijf maanden na de bevrijding door de Polen, ontplofte er een Duitse V2-raket, die vier burgers doodde en het dorp deels verwoestte. De beeldentuin van kunstenaar Jean Kamps op nummer 102 springt in het oog. Boven het raam hangt nog een aandenken aan deze raketinslag. In de bocht van de Henry Dunantstraat - tussen knooppunten 23 en 33 - sta je opeens voor een bijzonder bouwwerk uit de Koude Oorlog: de luchtwachttoren uit 1952. Ondanks zijn hoogte (21 meter) staat de toren, bedoeld om laagvliegende vijandelijke vliegtuigen te spotten, verstopt achter de bomen. veel Koewachtenaren hopen dat deze na restauratie weer te beklimmen is. De weg gaat over in een onverhard pad. Bij knooppunt 33 gaan we verder richting 32. De Boschkreek, wat verscholen tussen het riet, werkt als een magneet op de wandelaar, de kreek heeft extreem helder water en er zijn meerkoetjes, waterlelies en het trekvlotje. De Boschkreek is waarschijnlijk een overblijfsel van inundaties (het onder water zetten van een gebied om de vijand te weren) in de Tachtigjarige oorlog. Het kon niet uitblijven: ook aan dit pareltje in het landschap kleeft een oorlogsverhaal. Grenspaal 288 uit 1843 komt, kort na de overtocht, in zicht. We lopen naar knooppunt 31. Hier ligt, precies op de grens, de Zoute Vaart. In de middeleeuwen een vaarweg naar Gent, nu niet meer dan een brede sloot. Schoolkinderen plantten hier in 2018 duizenden krokussen ter herinnering aan de Dodendraad. Net voor de bebouwde kom buigt de route af bij een dikke wilg, richting het kerkhof let graf van de V2-slachtoffers. Terug bij de kerk zit het ommetje erop.