In het begin van de wandeling wordt de aandacht getrokken door prachtige oude boerderijen en hun dikke muren die typisch zijn voor deze streek met een ruw klimaat. Na enkele minuten bereikt u de Statte, een ongerept riviertje. Het parcours trekt over tal van kleine bruggetjes en steenpaden naar de ‘Rocher de Bilisse’, een bijna 50 meter hoge rotsmuur in het midden van het bos. De iets verder gelegen waterval ‘Cascade des Nûtons‘ is vooral na zware regens indrukwekkend.
Afstand: 9 km.
Tijd: 3u00.
Graad: Licht.
Type: Rondwandeling.
Gps Track: Ja.
Routebeschrijving: Ja.
Rolwagen: Niet geschikt.
Hond: Aangelijnd toegelaten.
Totale stijging: 257 meter.
Aard: Overwegend onverhard.
Markering: Blauwe rechthoek.
Wandelschoenen aanbevolen.
Advertentie.
Cascade des Nûtons.
Verderop leidt de weg naar een veld met rotsen uit de laatste ijstijd en de dolmen van Solwaster. De dolmen gaf aanleiding tot tal van speculaties. Kort nadien komt u uit het halfduister van het bos en de ravijnen in het licht van de hoogtes van Solwaster. Nadien kijkt u uit over de velden en de hagen van het dorp en komt u terug bij het vertrekpunt.
Download PDF voor routebesschrijving.
Bij nat weer of sneeuwval moet u voorzichtig zijn op de bruggen, de rotsen en de steile gedeeltes van het parcours.
POI 1 - Vallei van de Statte.
De rivier de Statte ontspringt in het veengebied van Wihonfagne op de Hoge Venen op 580m hoogte. De “Rots van Bilisse”, is een loodrechte rots van bijna 50m hoog. De breuk die in de rots zichtbaar is, is het resultaat van opwaartse bewegingen en plooiingen in de aardkorst, die in het geologisch verleden van dit gebied hebben plaats gevonden. In de vallei van de Statte vindt men restanten van de eens immense beuken- en eikenbossen. De oevers van de Statte zijn rijk aan mossen en varens. Meer stroomopwaarts, na de bekende waterval van de trollen (“Cascade des Nutons”), is naaldbos aangeplant, vooral op afzettingen met veel hoekige stenen (“pierrier”). Deze afzettingen zijn gevormd aan het einde van de laatste ijstijd, ongeveer 15.000 jaar geleden, door het vloeien van de met water verzadigde dooilaag. De dolmen, een enorme “tafel” van zandsteen van 3m bij 2m en met een gewicht van 17 ton, werd ontdekt in 1887 en heeft de historici perplex doen staan wat zijn echtheid betreft. Gaat het hier om een dolmen die dateert uit de Keltische tijd? De huidige historici en specialisten hebben bepaald dat het hier om een megaliet gaat, veroorzaakt door natuurlijke processen tijdens het periglaciale klimaat. Sporen van oude beschavingen waren echter overvloedig aanwezig in de regio.
Office du Tourisme de Jalhay-Sart.
www.tourismejalhaysart.be.
